wd wp Пошук:
    ⬜

    Вічэнца

    Вічэ́нца (італ.: Vicenza) — горад на паўночным усходзе Італіі, у вобласці Венецыя, адм. цэнтр прав. Вічэнца. Нас. 115 тыс. чал. (2008). Размешчаны ў падножжа Альпаў. Транспартны вузел на чыгунцы Венецыя — Мілан.

    Гісторыя

    Паселішча старажытных венетаў, з 49 да н.э. рымская Вікеція, ці Віцэція (лац.: Vicetia). З 1115 года вольны горад-камуна. У 12-13 стст. арэна суперніцтва гвельфаў і гібелінаў. З 1311 пад уладай веронскіх Скалігераў. З 1404 да канца 18 ст. пад заступніцтвам Венецыянскай рэспублікі. У 1796 годзе акупавана напалеонаўскімі войскамі. У 1806—1848 пад валадарствам Аўстрыі. У 1866 увайшла ў склад Італьянскага каралеўства.

    Клімат

    Клімат Вічэнца
    Паказчык Сту Лют Сак Кра Май Чэр Ліп Жні Вер Кас Ліс Сне Год
    Абсалютны максімум, °C 15 21 25 27 31 35 37 37 32 27 20 16 37
    Сярэдні максімум, °C 6 8 12 16 22 25 28 27 23 17 11 7 17
    Сярэдняя тэмпература, °C 2 4 8 12 17 21 23 22 19 13 7 3 13
    Сярэдні мінімум, °C −1 0 3 7 12 16 18 17 14 9 3 0 8
    Абсалютны мінімум, °C −18 −13 −6 0 2 8 11 7 3 0 −6 −10 −18
    Крыніца: www.weatherbase.com

    Славутасці

    Захаваліся: руіны рымскага тэатра(італ.) бел., крыптапорціка(італ.) бел., моста і акведука; раманская царква Санці-Фелічэ-э-Фартуната(італ.) бел. (10-12 стст.; мазаікі 4 ст.); гатычныя гадзіннікавая вежа Торэ-дзі-П’яцца(італ.) бел. (12 ст., надбудавана ў 14-15 стст.), цэрквы Сан-Ларэнца(італ.) бел. (1280—1344), Санта-Карона(італ.) бел. (13 ст., перабудавана ў рэнесансным стылі; алтарныя карціны Дж. Беліні і П. Веранезэ; цяпер Музей археалогіі(італ.) бел.) і Санта-Марыя-дэі-Серві(італ.) бел. (заснавана ў 1322, пабудавана ў 1407, пашырана ў 1490), сабор(англ.) бел. (14 ст., перабудаваны ў 16 ст., фасад — 1467; у адной з капэл — паліпціх Даменіка Венецыяна, 1356); гатычныя і рэнесансныя палацца: Калеоні-Порта (14 ст.), да-Скіа(італ.) бел. (пач. 15 ст., часткова перабудавана); Біскупскі палац(італ.) бел. (1494—1495).

    Аблічча Вічэнцы у значынай меры вызначаюць пабудовы А. Паладзіа (яго імем таксама названа цэнтральная артэрыя горада — Корса-Андрэа-Паладзіа(італ.) бел.): «Базіліка» (1548—1617; у аснове — палацца дэла-Раджонэ сярэдзіны 15 ст.); палацца — Цьенэ(руск.) бел. (з 1542, не завершана; у аснове — пабудова канца 15 ст.), К’ерыкаці(італ.) бел. (з 1550; цяпер Гарадскі музей з археалагічнай калекцыяй і пінакатэкай), Ізепа-да-Порта(італ.) бел. (з 1552, не дабудавана), Вальмарана(італ.) бел. (1566), Порта-Барбаран(італ.) бел. (1570), Порта-Брэганцэ(італ.) бел. (1571), Цьенэ-Банін(італ.) бел. (1590, дабудавана В. Скамоці); лоджыі Вальмарана (1570) і дэль-Капітаньята(італ.) бел. (пачата ў 1571); «Тэатра Алімпіка» (1580—1585, завершаны Скамоці).

    У наваколлях Вічэнцы — вілы, пабудаваныя А. Паладзіа: Годзі у Ланеда (1540), Ратонда (будавалася з 1565-66, завершана ў 1580-91 В. Скамоці), П’явенэ ў Ланеда (1553 — каля 1570), Барбара-Вольпі ў Мазеры (1560-70, роспісы П. Веранезэ, скульптурны дэкор А. Віторыі; круглая царква — 1580), Паяна (кан. 1560-х гг.), Кальдонья (1570), Тарньеры (1570; перабудавана ў 19 у.), а таксама віла Вальмарана-ак-нані (17-18 стст.; роспісы Дж. Б. і Джандаменіка Цьепала, 1757). В. і вілы Паладзіа ў вобл. Венецыя ўключаны ў спіс Сусветнай спадчыны.

    Эканоміка

    Гарады-пабрацімы

    Вядомыя асобы

    Зноскі

    Літаратура

    • Горяинов В. В. Падуя. Виченца. Верона. М., 1978;
    • Vicenza e provincia / A cura di A. Pranovi. Venezia, 1995;
    • Barbieri F., Cevese R. Vicenza: ritratto di una città: guida storico-artistica. Vicenza, 2004.

    Спасылкі

    Тэмы гэтай старонкі:
    Катэгорыя·Населеныя пункты паводле алфавіта
    Змесціва гэтай старонкі з праектаў амерыканскага фонда «Вікімедыя» дасяжнае пад сукупнай ліцэнзіяй CC BY-SA 3.0 і GFDL.
    Энцыклапедычны партал «Месцы беларускія» miescy.viedy.be