Інтурке

І́нтурке[1] (літ.: Inturkė), традыцыйная беларуская назва — Інтуркі) — вёска ў Малетайскім раёне Уцянскага павета Літвы. Цэнтр Інтуркеўскай сянюніі. Размешчана на беразе возера Галуанай[lt], за 12 км на паўднёвы ўсход ад Малетая (Малятаў). Насельніцтва на 2011 год — 237 чалавек.

Гісторыя

Вялікае Княства Літоўскае

Першы пісьмовы ўспамін пра Інтуркі датуецца 1373 годам. У 1385 годзе яны ўвайшлі ў склад Віленскага павета Віленскага ваяводства.

У XVI ст. Інтуркі сталі цэнтрам староства. У 1555 годзе ў мястэчку быў пабудаваны касцёл.

Пад уладай Расійскай імперыі

У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай у 1795 годзе Інтуркі апынуліся ў складзе Расійскай імперыі, у Віленскім павеце Віленскай губерні.

На 1868 год у Інтурках было 14 будынкаў, была пабудавана царква.

Найноўшы час

Пасля польска-літоўскіх баёў і падпісання пагаднення паміж міжваеннай Польскай Рэспублікай і Літвой у 1919 годзе Інтуркі апынуліся ў складзе Літвы. У часы Другой сусветнай вайны з чэрвеня 1941 да 1944 года мястэчка знаходзілася пад акупацыяй Трэцяга Рэйха.

Насельніцтва

• XIX стагоддзе: 1868 год — 414 чал. у вёсцы Інтурках, 31 чал. у фальварку Інтуркі і 8 чал. у карчме Інтурках[2]
• XXI стагоддзе: 2011 год — 237 чал.

Славутасці

• Касцёл Унебаўзяцця Найсвяцейшай Дзевы Марыі (1855)
• Могілкі: каталіцкія, праваслаўныя
• Царква Покрыва Багародзіцы (1868; мураўёўка)

Галерэя

• Краявіды Інтурке
• Касцёл
• Царква-мураўёўка
• Уязны знак
• У цэнтры вёскі

Зноскі

1. ↑ Напісанне ў адпаведнасці з ТКП 187-2009 (03150) «Спосабы і правілы перадачы геаграфічных назваў і тэрмінаў Літоўскай Рэспублікі на беларускую мову»
2. ↑ Wejssenhof J. Inturki // Słownik geograficzny… T. III. — Warszawa, 1882. S. 298.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Інтурке
• Інтурке на сайце Radzima.org