Белакурыха

Белакурыха (руск.: Белокуриха) — горад (з 1982) у Расіі, у Алтайскім краі. Утварае гарадскую акругу горад Белакурыха паводле муніцыпальна-тэрытарыяльнага падзелу, з’яўляецца горадам краявога значэння. Насельніцтва 14,7 тыс. чал. (2005). Заснаваны ў 1867 годзе.

Горад размешчаны ў паўднёва-ўсходняй частцы Алтайскага края ў перадгор’ях Алтая ў даліне ракі Белакурыха на вышыні 240—250 метраў над узроўнем мора ў падножжа гары Царкоўкі. Бальнеалагічны курорт федэральнага значэння — вядомы з XIX стагоддзя.

Фізіка-геаграфічнае апісанне

Геаграфічнае становішча

Размешчаны ў паўднёва-ўсходняй частцы Алтайскага края ў даліне ракі Белакурыха, на вышыні 240—250 метраў над узроўнем мора ля падножжа гары Царкоўкі. Знаходзіцца ў перадгор’ях Алтая, на месцы выхаду тэрмальных радоновых вод.

Плошча: 92,3 км².

Клімат

Клімат адрозніваецца высокай для Сібіры сярэднегадавой тэмпературай паветра і пераважна зацішнага надвор’ем, адсутнасцю вялікіх перападаў атмасфернага ціску. У цэлым, ён трохі мякчэй, чым у прылеглай Бійскай раўніне. Па колькасці сонечных дзён у годзе Белакурыха супастаўная з курортамі Крыма і Каўказа, сонечных дзён у годзе: 260. Ападкі да 800 мм, галоўным чынам, летам.

Вясна ў параўнальна ранняя і цёплая. Улетку на большай тэрыторыі пануе ясная ўстойлівая нежаркую надвор’е, а гадавая працягласць сонечнага ззяння складае 1900—2000 гадзін. Сярэднія тэмпературы ліпеня +18 °C … +20 °C. Для летніх месяцаў характэрна паніжаны атмасферны ціск (каля 733 мм рт. слупка), У параўнанні з зімовымі і вясновымі месяцамі (743…748 мм рт. слупка). Восень цёплая з невялікай колькасцю ападкаў. Снежнае покрыва усталёўваецца ў лістападзе. Для зімы характэрная сухая, амаль зацішнае надвор’е з вялікай колькасцю ясных сонечных дзён. Сярэдняя тэмпература зімой: −15,9 °C, часам здараюцца больш моцныя маразы.

Раслінны свет

Паўднёвая частка горада-курорта акаймоўваў адгор’ямі Чэргінскага хрыбта, які пакрыты хвойнай расліннасцю і хмызнякамі: рабіна, черёмуха, маральнік. У наваколлі горада шырока распаўсюджаныя акліматызавацца расліны, нехарактэрныя для поўдня Заходняй Сібіры, такія як дуб і манчжурскі арэх.

Гісторыя

У 1920-х гадах на месцы вёскі Новабелакурыха быў заснаваны курортны пасёлак. Тут былі пабудаваныя кантора, сталовая, амбулаторыя і салярый, а ў 1928 годзе збудаваная водалячэбніца на 24 ванны і паліклініка, у 1931—1934 гадах ўзведзены драўляныя спальныя карпусы. Тут адпачывалі кіраўнікі савецкай дзяржавы і іх жонкі, жыў рускі пісьменнік Канстанцін Паустоўскі.

У 1942 годзе ў Белакурыха быў эвакуіраваны ўсесаюзны піянерскі лагер «Артэк».

Станаўленне найбуйнейшага на ўсходзе краіны курорта стала магчымым дзякуючы савецкаму дзяржаўнаму дзеячу Яхіму Паўлавічу Слаўскаму. Менавіта Я. П. Слаўскі стаяў ля вытокаў стварэння горада-курорта Белакурыха, які сёння шырока вядомы не толькі ў Расіі, але і далёка за яе межамі.

У 1960-х гадах пабудавана большасць санаторыяў у якіх цяпер лечацца і адпачываюць госці курорта. Першым у 1961 годзе быў здадзены ў эксплуатацыю санаторый «Металург», цяпер «Эдэм».

У 1970 годзе пасёлак атрымлівае статус курорта ўсесаюзнага значэння, у 1982 годзе — статус горада, а з 1992 года з’яўляецца курортам федэральнага значэння.

У 2003 і ў 2016 гадах Белакурыху наведваў Прэзідэнт Расіі У. У. Пуцін.

Транспарт

Бліжэйшыя гарады: Бійск (65 км), Горна-Алтайск (115 км), Барнаул (236 км). Горад злучаны аўтобусным паведамленнем з Барнаулам, Бійск, Горна-Алтайскам, Кемеравым, Новакузнецкам, Междурэчанскам, Новасібірскам і Томскам. Бліжэйшы аэрапорт размешчаны ў Горна-Алтайску, а чыгуначны вакзал у Бійску.

Насельніцтва

На 1 студзеня 2018 года па колькасці насельніцтва горад знаходзіўся на 786 месцы са 1113 гарадоў Расійскай Федэрацыі.

Курорт

У цяперашні час курортная зона Белакурыха здольная прыняць адначасова звыш 5 тысяч адпачывальнікаў. У горадзе дзейнічаюць 19 санаторна-курортных і санаторна-аздараўленчых устаноў на 5000 месцаў, бальнеятэрапія ўключае 27 відаў працэдур на мінеральнай і прэснай вадзе. Лік санаторыяў, здраўніц, гасцініц, невялікіх пансіянатаў на асабліва ахоўнай прыроднай тэрыторыі няўхільна расце. У 2006 годзе былі здадзены пад ключ некалькі будынкаў грамадскага прызначэння агульнай плошчай 22 952,4 м² сумарнай коштам 239,6 млн рублёў. Будаўніцтва вядзецца за кошт прыватных інвестараў.

У 2015 годзе Белакурыху наведала 219 тысяч турыстаў, у тым ліку ў санаторыях адпачылі звыш 130 тысяч чалавек.

Лячэбныя фактары

Кліматалячэнне

Характарызуецца параўнальна высокай для Сібіры сярэднегадавой тэмпературай паветра (+4 °C). Мяккая зіма, неспякотнае лета, цёплае надвор’е вясновых і восеньскіх месяцаў, пераважна ціхае, кароткачасовыя замаразкі зімой, якія змяняюцца частымі адлігамі і сталасць бараметрычнага ціску.

Горнае паветра

Лёгкія аэраіоны — галоўны лячэбны кампанент горнага паветра. У горадзе Белакурыха ўтрыманне лёгкіх аэроіонов ад 1014 да 2400, што ўдвая перавышае іх змест на сусветна вядомым швейцарскім курорце Давосе (1006). Падвышаная іянізацыя паветра асабліва адзначана на прылеглых ўзвышшах — тэрасах.

Тэрмальныя воды

Белакурыхінскія крыніцы з’яўляюцца тэрмальнымі азотна-крамяністыя радоназмяшчальнымі водамі, або азотнымі тэрмамі. Яны выходзяць на паверхню з тэмпературай 30 ° C і 42 ° C. У іх утрымліваецца невялікая колькасць радону, шмат азоту, фтору і крамянёвай кіслаты, а таксама розныя мікраэлементы. Вада шчолачная, мінеральная. Таксама выкарыстоўваюцца лячэбныя гразі з салёных азёр Алтайскага края.

Гарналыжны спорт

На пачатак 2010 года на тэрыторыі курорта было абсталявана тры асноўных гарналыжных схілу: «Катунь» — цэнтральны схіл курорта даўжынёй 800 метраў, «Паўночны» даўжынёй 650 метраў і «цэркаўка» даўжынёй 2050 метраў.

«Сібірскі Давос»

У цяперашні час Белакурыха набывае славу не толькі як бальнеялагічны курорт, але і як месца правядзення буйных мерапрыемстваў: міжнароднага форуму ЮНЕСКА і Фонду дзікай прыроды пад дэвізам «Прырода, экалогія, чалавек», штогадовага «Сібірскага Давоса» (афіцыйная назва «Заходняя Сібір: рэгіён, эканоміка, інвестыцыі») — традыцыйнай міжнароднай эканамічнай канферэнцыі, якая збірае эканамістаў і палітолагаў высокага рангу.

НДІ курорталогіі

У лютым 2016 года ў горадзе Белакурыха створаны Алтайскі навукова-даследчы інстытут курорталогіі. Ва ўстанове плануюць вывучаць прыродныя лячэбныя фактары рэгіёну і распрацоўваць на іх аснове метады і спосабы лячэння, а таксама складаць праграмы развіцця санаторна-курортнага комплексу рэгіёну, курортаў «Белакурыха» і «Белакурыха-2». НДІ ўваходзіць у склад Сібірскай федэральнай навукова-клінічнага цэнтра. Штат укамплектаваны з 40 спецыялістаў з Томска, Барнаула і Белакурыха.

Белакурыха-2

Будуецца турысцка-рэкрэацыйны кластар «Белакурыха-2» размяшчаецца за 10 кіламетраў ад горада Белакурыха. Ён будзе ўключаць развітую лячэбную базу турысцкую інфраструктуру, цікавую планіроўку, а таксама сем гарналыжных трас. Новы кластар дазволіць размясціць расце колькасць турыстаў (сярэднегадавая загрузка санаторыяў горада-курорта Белакурыха складае звыш 85 %).

Па стане на сакавік 2015 года, у будаўніцтва кластара ўкладзена 3,1 млрд рублёў з 10 запланаваных.

У 2017 годзе планавалася падрыхтаваць інжынерную інфраструктуры: ўвесці ў строй лінію электраперадач, правесці газаправод і вадаправод, а таксама сістэму водаадвядзення.

У 2018 годзе новы турыстычны комплекс Белакурыха-2 прымае гасцей.

Гісторыка-архітэктурны комплекс «Андрэеўская слабада» працуе з 2017 года. Вінакурня, дом шаптухі і былы жылы дом купца Андрэева ​​адрэстаўраваны і адкрыты для наведванняў. Карчму «Гогаль» прапануе шырокае меню з нацыянальным каларытам ў выглядзе Расцегаі, салёнага сала, збітня, зялёных капусты і іншых страў, адкрыта пакой-музей пісьменніка, якую аднавілі па вядомых малюнках.

Мішына гара прапануе самы высокі на Алтаі горна-лыжны комплекс з сучасным наборам камфартабельных паслуг, тэхнічным абсталяваннем і ўзроўнем бяспекі.

Вядомыя турыстычныя маршруты Белакурыха: Цэркаўка, Круглая, Скала прызнанняў, Два браты, Чарапаха, Брама кахання і іншыя. «Скала Чатыры браты» адносіцца да Дзяржаўнага прыроднага запаведніка «Цігірэкскі» і размяшчаецца за 3,5 км на поўдзень ад г. Белакурыха. Помнік займае плошчу каля 36,7 га і ўключае ў сябе астанец «Чатыры браты» і іншыя дробныя астанцы ў радыусе 250 метраў. Вертыкальнае расчляненне гранітнай скалы нагадвае чатыры галавы, што і паслужыла падставай для назвы. Вышыня гранітнай глыбы каля 12 метраў.

Увесь хрыбет, на якім размешчаны астанцы на якім размешчаны астанцы, пакрыты бярозава-хваёвым лесам, у якім расце каля 60 відаў раслін, частка з іх занесена ў Чырвоную кнігу.

Усяго за год у рэгіён прыязджае да 14 млн турыстаў, ён увайшоў у тройку лідараў расійскага аздараўленчага турызму па выніках 2017 года (аналітычнае агенцтва «ТурСтат»).

Сродкі масавай інфармацыі

Радыёстанцыі

• 101,1 МГц «Міліцэйская хваля» + мясцовае вяшчанне «Катунь FM»;
• 104 Мгц «Радыё Радыё — Белакурыха» (выключна мясцовае вяшчанне);
• 104,4 МГц NRJ;
• 106,9 МГц «Дарожнае радыё»;
• 107,4 МГц «Радыё Расеі» + мясцовае вяшчанне ГТРК «Алтай»;

Тэлебачанне

• 5 МВ «Першы канал»;
• 6 МВ «Расія-1» + мясцовае вяшчанне ГТРК «Алтай»;
• 22 ДМВ Першы мультыплекс лічбавага тэлебачання Расіі;
• 28 ДМВ «ТВ Цэнтр» + «ТНТ»;
• 33 ДМВ Другі мультыплекс лічбавага тэлебачання Расіі;
• 35 ДМВ «НТВ»;
• 39 ДМВ «Пяты канал»;
• 45 ДМВ «Матч ТВ»;
• 50 ДМВ «Катунь 24»;

Зноскі

1. ↑ http://www.gks.ru/free_doc/doc_2019/bul_dr/mun_obr2019.rar

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Белакурыха