Будва

Будва (чарнагор.: Будва, Budva) — горад у Чарнагорыі, размешчаны ў цэнтральнай частцы адрыятычнага ўзбярэжжа краіны. Горад з’яўляецца цэнтрам аднайменнай муніцыпальнай акругі. Будва і яе ваколіцы ўтвараюць Будванскую Рыўеру — найбуйнейшы турыстычны цэнтр Чарнагорыі

Клімат

Клімат у Будве — тыповы міжземнаморскі, з цёплым летам і мяккай зімой. Колькасць сонечных дзён складае ў сярэднім 297 за год. Будва — адзін з самых цёплых гарадоў Міжземнамор’я: сярэдняя тэмпература студзеня складае 8 °C, ліпеня — 23,9 °C, сярэдняя гадавая тэмпература — 23,1 °C, зімовая — 9,3 °C. Тэмпература марской вады летам падымаецца да 24,7 °C, а ўвосень — 18 °C — 19 °C. Адносная вільготнасць паветра — ад 63 % летам да 80 % восенню.

Гісторыя

Ёсць мноства археалагічных пацверджанняў таму, што першыя паселішчы на тэрыторыі Будвы існавалі ў V стагоддзі да н.э.. Паводле легенды, горад быў заснаваны Кадмам, які быў выгнаны з Грэцыі і знайшоў тут прытулак для сябе і сваёй жонкі Гармоніі. Дзве іншыя цывілізацыі, грэчаская і рымская, таксама пакінулі тут незлічоную колькасць слядоў. Пасля падзення Рымскай імперыі і яе падзелы на дзве часткі, мяжа паміж гэтымі часткамі праходзіла праз Будву, што аказала вялікае ўздзеянне на культуру гэтага рэгіёна. У Сярэднявеччы Будва знаходзілася пад уладай каралёў Дуклі, сербскіх і зэцкіх феадалаў.

Венецыянцы кіравалі горадам з 1420 па 1797 год. У той час горад насіў назву Будуа і адносіўся да Венецыянскай Албаніі. Ён быў акружаны непрыступнымі сценамі, якія абаранялі яго ад турэцкіх набегаў. Жыхары горада размаўлялі на венецыянскай мове аж да XIX стагоддзя. Горад быў невялікі: колькасць яго жыхароў не перавышала тысячу.

У 1815—1867 гадах Будва ўваходзіла ў склад Аўстрыйскай, у 1867—1918 гадах — Аўстра-Венгерскай імперыі. Пасля Першай сусветнай вайны Будва ўвайшла ў склад Каралеўства Сербаў, Харватаў і Славенцаў (з 1929 г. — Югаславія). З сярэдзіны 1930-х горад патроху пачаў развівацца як міжнародны курорт. У красавіку 1941 г. акупаваны фашысцкай Італіяй. Другая сусветная вайна панесла шмат чалавечых жыццяў: загінула больш за палову жыхароў Будвы. Горад быў вызвалены ад фашыстаў 22 лістапада 1944 года. Пачынаючы з 1970-80-х гг. Будва набывае статус моднага сярод заходнееўрапейскіх турыстаў курорта. З 2006 г. ў складзе незалежнай Чарнагорыі.

15 красавіка 1979 года адбылося магутнае землетрасенне, у выніку якога была разбурана большая частка горада, пазней горад быў адноўлены.

Славутасці

• Археалагічны музей
• Стары горад(серб.) бел.
• Востраў Свеці Нікола(англ.) бел.
• Царква Санта Марыя ін Пунта(серб.) бел.
• Сабор Святога Іаана Хрысціцеля(руск.) бел. (1640—1867)
• Царква Св. Тройцы
• Цытадэль

Гарады-пабрацімы

•  Банска-Бістрыца, Славакія (2001)[1]
•  Веліка Плана[d], Сербія
•  Луга, Італія, Італія
•  Нові-Сад, Сербія
•  Охрыд, Паўночная Македонія (1984)[2]
•  Сан-Рэма, Італія
•  Уэст-Палм-Біч[d], ЗША
•  Цэле, Славенія

Зноскі

1. ↑ https://www.banskabystrica.sk/zivot-v-meste/o-meste/partnerske-mesta/
2. ↑ https://ohrid.gov.mk/%D0%BF%D1%80%D0%B8%D1%98%D0%B0%D1%82%D0%B5%D0%BB%D1%81%D0%BA%D0%B8-%D0%B8-%D0%B7%D0%B1%D1%80%D0%B0%D1%82%D0%B8%D0%BC%D0%B5%D0%BD%D0%B8-%D0%B3%D1%80%D0%B0%D0%B4%D0%BE%D0%B2%D0%B8/#1550493792804-9dd50839-cc473bde-e13530e7-072b

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Будва