Млыніў

Млыніў[1] (укр.: Млинів) — пасёлак гарадскога тыпу ў Ровенскай вобласці Украіны, цэнтр Млыніўскага раёна. Размешчаны на рацэ Іква (прыток Стыра) за 26 км ад чыгуначнай станцыі Дубна на лініі Здалбуніў - Львоў.

Гісторыя

• Назву паселішча звязваюць з вадзянымі млынамі на рацэ Ікве.
• Першае пісьмовае згадванне аб Млынаве вядома з пачатку XVI ст., калі вялікі князь літоўскі Аляксандр падараваў гэтае паселішча.
• 1508 г. - пасля смерці без нашчадкаў апошняга ўладара кароль Жыгімонт I Стары перадаў Млыніў крэменецкаму намесніку Якаву Мантовічу.
• 1562 г. - Млыніў фігуруе ўжо як прыватнае мястэчка Яна Монтаўта-Каблінскага; вялікім злом для жыхароў былі міжусобіцы, якія адбываліся паміж мясцовымі феадаламі.
• жнівень 1568 г. - на Млыніў напалі падначаленыя князя Галоўні-Астражэцкага, адабралі ў сялян коней, вопратку, зброю і іншую маёмасць, многіх з іх забілі.
• канец XVII ст. - уладальнік мястэчка князь Хадкевіч пабудаваў тут палац, які лічыўся адным з лепшых архітэктурных збудаванняў Валыні. Тады ж ў мястэчку быў пабудаваны касцёл.
• 1789 г. - Хадкевічы дамагаюцца каралеўскага прывілея аб дазволе праводзіць у Млынаве чатыры кірмашы ў год.
• 1792 г. - у Млынаве некаторы час знаходзіцца Тадэвуш Касцюшка.
• 1795 г. - мястэчка становіцца вёскай Валынскага намесніцтва Расійскай імперыі, праз два гады - Дубенскага павета Падольскай губерні.
• 1804 г. - Млыніў становіцца вёскай Валынскай губерні.
• 1840-я гг. - тут знаходзіўся вядомы польскі пісьменнік-этнограф Юзэф Ігнацы Крашэўскі. Апісанню Млынава, у прыватнасці палаца Хадкевіча, ён прысвяціў раздзел у сваёй кнізе «Успаміны з Валыні, Палесся і Літвы».
• 1915 г. - на працягу дзевяці месяцаў Млыніў падзяляла лінія фронту - палац Хадкевічаў і парк былі ў руках аўстрыйскіх войскаў, а астатняй часткай валодалі расійскія войскі. У 1917-1921 гг. Млыніў быў арэнай барацьбы розных палітычных сіл і ваеннага супрацьстаяння.
• 1921-1939 гг. - у складзе міжваеннай Польшчы.
• 11-14 верасня 1939 г. - у Млынаве размяшчалася штаб-кватэра галоўнакамандуючага польскай арміі маршала Эдварда Рыдз-Сміглы.
• восень 1939 г. - пасля далучэння заходнеўкраінскіх зямель да Савецкай Украіне і ўтварэннем раёнаў у складзе новаўтворанай Ровенскай вобласці, Млыніў стаў раённым цэнтрам і быў аднесены да катэгорыі вёсак. Сотні жыхароў былі арыштаваныя савецкай уладай і высланы ў Сібір.
• 1959 г. - Млыніў становіцца пасёлкам гарадскога тыпу.

Помнікі

• Палац Хадкевічаў
• Сядзіба Карэцкіх
• Млыніўскі парк
• Помнік Тарасу Шаўчэнку
• Помнік Сцяпану Бандэры

Рэлігія

• Свята-Пакроўская царква ПЦУ
• Свята-Міхайлаўская царква ПЦУ
• Свята-Вазнясенскае падвор’е Свята-Мікалаеўскага жаночага манастыра УПЦ МП
• Свята-Узнясенскі сабор УПЦ МП
• Царква ў гонар прападобнага Серафіма Сароўскага УПЦ МП
• Дом Малітвы абшчыны евангельскіх хрысціян-баптыстаў
• Царква Хрысціян адвентыстаў Сёмага Дня
• Царква Хрысціян Веры Евангельскай (Пяцідзесятнікаў)

Зноскі

1. ↑ Напісанне ў адпаведнасці з ТКП 177-2009 (03150) «Спосабы і правілы перадачы геаграфічных назваў і тэрмінаў Украіны на беларускую мову»