Сітнікі (Пухавіцкі раён)

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Сітнікі.

Сі́тнікі[1] (трансліт.: Sitniki, руск.: Ситники) — аграгарадок у Пухавіцкім раёне Мінскай вобласці. Уваходзіць у склад Турынскага сельсавета.

Геаграфія

Знаходзіцца за 15 кіламетраў на поўнач ад Мар’інай Горкі, 55 кіламетраў ад Мінска, 15 кіламетраў ад чыгуначнай станцыі Пухавічы, на рацэ Свіслач.

Гісторыя

У складзе Расійскай імперыі

У 19 — пачатку 20 ст. вёска Кліноцкай воласці Ігуменскага павета.

Паводле перапісу 1897 годзе дзейнічаў хлебазапасны магазін, 2 лаўкі і карчма.

Найноўшы час

У канцы лютага 1918 года тэрыторыя акупіравана войскамі кайзераўскай Германіі. 25 сакавіка 1918 года згодна з Трэцяй Устаўной граматай абвяшчалася часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. У снежні 1918 года занята Чырвонай Арміяй, з 1 студзеня 1919 года ў адпаведнасці з пастановай І з’езда КП(б) Беларусі яна ўвайшла ў склад Савецкай Беларусі, з 27 лютага 1919 года — у ЛітБел ССР. У час Польска-савецкай вайны ў жніўні 1919 — ліпені 1920 года пад акупацыяй Польшчы.

З 31 ліпеня 1920 года ў БССР. З 1939 па 1954 гг. Сітнікі — цэнтр Пудзецка-Слабадскога сельсавета.

Пад час Другой сусветнай вайны з канца чэрвеня 1941 г. да 2 ліпеня 1944 г. акупіравана нямецкімі войскамі.

Да 2013 года Сітнікі ўваходзілі ў склад Ананіцкага сельсавета[2], дзе ў 1973—2013 гадах з’яўляліся яго цэнтрам[3].

Насельніцтва

Дэмаграфічныя дадзеныя

• 1897 год — 217 жыхароў, 32 двары.
• 2001 год — 402 жыхары, 127 двароў[4].
• 1 студзеня 2002 год — 417 жыхара, 134 двары.

Рэлігія

• Праваслаўная царква. У вёсцы ёсць прыход Праабражэння Гасподняга[5].

Вядомыя асобы

• Іосіф Іосіфавіч Апаровіч — лейтэнант, кавалер ордэнаў Чырвонага Сцяга і Чырвонай Зоркі.

Інфраструктура

• Ананіцкая сярэдняя школа,
• Дзіцячы сад,
• Клуб,
• Бібліятэка,
• Аддзяленне сувязі.

Літаратура

• Сітнікі // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 14: Рэле — Слаявіна. — С. 424. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14), ISBN 985-11-0035-8.
• Памяць : Пухавіцкі раён: гісторыка-дакументальныя хронікі гарадоў і раёнаў Беларусі / [укладальнік А. А. Прановіч; рэдкалегія: А. М. Карлюкевіч і інш.]. — Мінск : Беларусь, 2003. — 748 с. — 3000 экз. ISBN 985-01-0251-9.

Зноскі

1. ↑ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (DJVU)
2. ↑ Решение Минского областного Совета депутатов от 28 мая 2013 г. № 234 Об изменении административно-территориального устройства районов Минской области Архівавана 31 сакавіка 2016.
3. ↑ Рашэнне выканаўчага камітэта Мінскага абласнога Савета дэпутатаў працоўных ад 30 лістапада 1973 г. // Збор законаў, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў і распараджэнняў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1974, № 10 (1420).
4. ↑ БелЭн, 2002
5. ↑ http://sobornevsky.by/blagochinie/istoriya-blagochiniya/

Спасылкі

• На Вікісховішчы пакуль няма медыяфайлаў па тэме, але Вы можаце загрузіць іх