Шчорсаўскі сельсавет

Шчо́рсаўскі сельсавет — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў складзе Навагрудскага раёна Гродзенскай вобласці. Цэнтр — аграгарадок (да 2009 г. вёска) Шчорсы.

Гісторыя

Утвораны 12 кастрычніка 1940 года ў складзе Любчанскага раёна Баранавіцкай вобласці БССР. З 8 студзеня 1954 года ў складзе Гродзенскай вобласці. З 17 снежня 1956 года сельсавет у складзе Навагрудскага раёна. 17 сакавіка 1959 года да сельсавета далучана тэрыторыя скасаванага Лаўрышаўскага сельсавета.

Насельніцтва

Насельніцтва сельсавета паводле перапісу 2009 года — 1378 чалавек[1], з іх 96,5 % — беларусы[2].

Насельніцтва, жыхароў: 1378 (2009 г.)[1], 1207 (2017 г.).

Склад

У склад сельсавета ўваходзіць 10 населеных пунктаў (2017 г.):

Арганізацыі і прадпрыемствы

• ААТ «Шчорсы»
• Шчорсаўскае лясніцтва

Гандаль і сфера паслуг

• комплексна-прыёмны пункт у аграгарадку Шчорсы
• аддзяленне філіяла ААТ «АСБ Беларусбанк» у аграгарадку Шчорсы
• АТС у аграгарадку Шчорсы
• лазня ў аграгарадку Шчорсы
• аддзяленні паштовай сувязі ў аграгарадку Шчорсы і вёсцы Лаўрышава
• крамы ў аграгарадку Шчорсы, вёсках Гнесічы і Ураджайная.

Установы адукацыі

• ДУА «Шчорсаўскі вучэбна-педагагічны комплекс дзіцячы сад–сярэдняя школа».

Установы аховы здароўя

• амбулаторыя ўрача агульнай практыкі ў аграгарадку Шчорсы
• ФАП у вёсцы Лаўрышава
• аптэка ў аграгарадку Шчорсы.

Культура

• Шчорсаўскі сельскі Дом культуры – цэнтр тэатральнай творчасці
• Лаўрышаўская сельская бібліятэка.

Славутасці

• Свята-Елісееўскі Лаўрышаўскі мужчынскі манастыр у вёсцы Гнесічы (XIII ст.).
• дуб Міцкевіча ў Шчорсах – помнік прыроды.
• палацава-паркавы комплекс Храптовічаў у Шчорсах – помнік архітэктуры і садова-паркавага мастацтва другой паловы XVIII – пачатку XIX ст.
• Дзмітрыеўская царква ў аграгарадку Шчорсы (храм Святога Вялікапакутніка Дзмітрыя Салунскага) – помнік архітэктуры барока (1770–1776).
• Успенская царква ў вёсцы Лаўрышава (храм Успення Найсвяцейшай Багародзіцы) – помнік архітэктуры (1798).
• помнік святому Елісею Лаўрышаўскаму (1996).

Зноскі

1. 1 2 3 Колькасць насельніцтва населеных пунктаў Беларусі паводле перапісу 2009 года Архівавана 2 кастрычніка 2019.
2. ↑ Этнічны склад насельніцтва сельсаветаў Беларусі паводле перапісу 2009 года

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 9: Кулібін — Малаіта / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 1999. — 560 с.: іл. ISBN 985-11-0155 (т.9). С. 161.
• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 17: Хвінявічы — Шчытні / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2003. — 512 с.: іл. ISBN 985-11-0279-2 (т.17). С. 500–501.
• Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч / рэд. Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — 788 с.: іл. ISBN 985-11-0378-0.
• Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 4: Кадэты — Ляшчэня / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 1997. — 432 с.: іл. ISBN 985-11-0041-2. С. 339–341.
• Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 6. Кн. 2: Усвея — Яшын; Дадатак / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн.: БелЭн, 2003. — 616 с.: іл. ISBN 985-11-0276-8. С. 240–241.
• Административно-территориальное устройство БССР: справочник: в 2 т. / Главное архивное управление при Совете Министров БССР, Институт философии и права Академии наук БССР. — Минск: «Беларусь», 1985―1987.
• Административно-территориальное устройство Республики Беларусь (1981—2010 гг.): справочник. — Минск: БелНИИДАД, 2012. — 172 с.

Спасылкі

Навагрудскі раённы выканаўчы камітэт Архівавана 20 красавіка 2018.