Доцішкі

До́цішкі[1] (трансліт.: Dociški, руск.: Дотишки) — вёска ў Воранаўскім раёне Гродзенскай вобласці. Цэнтр Доцішскага сельсавета. Размяшчаецца за 28 км на паўднёвы захад ад Воранава, каля шашы Радунь—Эйшышкі. 212 двароў, 552 жыхары (2014).

Гісторыя

Вядомы з 16 ст. У 1561 г. згадваецца як маёнтак Эйшышскага харужага Яна Аўсяніна, які выстаўляў у войска 1 каня. У 1567 г. маёнткам валодала харужыная Эйшышская Ганна Юндзілаўна.

Пасля 3-га падзелу Рэчы Паспалітай (1795) у складзе Расійскай імперыі, у Віленскай, з 1797 г. Літоўскай, з 1801 г. Гродзенскай, з 1842 г. Віленскай губернях. У сярэдзіне 19 ст. вёска і маёнтак у Лідскім павеце Віленскай губ.

3 1861 г. ў школе працаваў беларускі паэт Ф. Багушэвіч. Школу ўтрымліваў уласнік маёнтка А. 3вяровіч, удзельнік паўстання 1863 г., які 12.7.1863 г. ў баі каля Доцішак быў паранены.

У 1870 г. 63 рэвізскія душы. Паводле перапісу ў 1897 г. вёска, 21 двор, 167 жыхароў; у 1908 г. 11 двароў 133 жыхары, 165,5 дзес. зямлі, 28 коней; у маёнтку 9 жыхароў, 440 дзес. зямлі, уласнасць Кунцэвіча.

3 1921 г. ў складзе Польшчы, у Эйшышскай гміне Лідскага павета Навагрудскага ваяводства, вёска, 16 двароў, 78 жыхароў; калонія, 20 двароў, 146 жыхароў.

3 лістапада 1939 г. у БССР. 3 4.12.1939 г. у Баранавіцкай вобласці, з 15.1.1940 г. у Радунскім раёне, з 12.10.1940 г. у Чыжунскім сельсавеце, у вёсцы 92 жыхары, на хутары 159 жыхароў. З канца чэрвеня 1941 г. да сярэдзіны ліпеня 1944 г. акупіраваны нямецка-фашысцкімі захопнікамі. 3 20.9.1944 г. у Гродзенскай вобл. У 1944—1946 гг. у акцыях атрадаў Арміі Краёвай на тэрыторыі сельсавета загінулі 3 чал.

3 1950 г. у калгасе імя Будзённага. 3 1951 г. пачатковая школа, з 1955 г. няпоўная сярэдняя школа. 3 25 снежня 1962 г. у Воранаўскім раёне. 3 1958 г. пасля ўзбуйнення ў калгасе «За Радзіму». 3 11 лютага 1972 г. цэнтр Доцішскага сельсавета[2], фельчарска-акушэрскі пункт, 8-гадовая школа, клуб, бібліятэка, аддзяленне сувязі, швейная майстэрня, магазін. 3 2000 г. ў СВК «Ніва», з 2003 г. ў СВК «Доцішкі», у 2004 г. далучаны СВК «Нача-Агра». У 2004 г. 182 гаспадаркі, 460 жыхароў, базавая школа, сельскі клуб, фельчарска-акушэрскі пункт, дзіцячы сад, 2 комплексныя прыёмныя пункты, музычная школа, аддзяленне сувязі, сталовая, магазін, ферма.

Насельніцтва

• 1960 год — 239 жыхароў
• 1970 год — 263 жыхары
• 2004 год — 460 жыхароў
• 2014 год — 552 жыхары

Інфраструктура

Сярэдняя школа, дзіцячы яслі-сад, Дом культуры, бібліятэка, комплексны прыёмны пункт, аддзяленне сувязі, філіял ААТ «ААБ Беларусбанк», магазін, закусачная (2014).

Славутасці

• Помнік на брацкай магіле савецкіх воінаў.
• Касцёл Божай Міласэрнасці (1997).

Зноскі

1. ↑ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2004. — 469 с. ISBN 985-458-098-9 (DJVU).
2. ↑ Рашэнне выканаўчага камітэта Гродзенскага абласнога Савета дэпутатаў працоўных ад 11 лютага 1972 г. // Збор законаў, указаў Прэзідыума Вярхоўнага Савета Беларускай ССР, пастаноў і распараджэнняў Савета Міністраў Беларускай ССР. — 1972, № 8 (1346).

Літаратура

• Гарады і вёскі Беларусі: энцыклапедыя. Т. 9. Гродзенская вобласць. Кн. 1 / рэдкал.: У. Андрыевіч і інш. — Мн.: БелЭн, 2015. ISBN 978-985-11-0839-4.

Спасылкі

• На Вікісховішчы пакуль няма медыяфайлаў па тэме, але Вы можаце загрузіць іх