Мэльныця-Падзільска

Мельніца-Падольская ці Мэльныця-Падзільска[1] (укр.: Мельниця-Подільська) — пасёлак гарадскога тыпу ў Баршчыўскім раёне Цярнопальскай вобласці Украіны на рацэ Днестр.

Гісторыя

Упершыню пад назвай Мельніца згадваецца ў пачатку ХІІ ст. Пад назвай Мельніца-над-Днястром вядомая з XVII ст. як валоданне магнатаў Лянцкаронскіх. Тут на схілах, недалёка ад Днястра, яшчэ ў даўнія часы былі ветраныя млыны. Яшчэ і цяпер месца, дзе яны стаялі, называюць Млыніўкаю. Адсюль паходзіць першая частка тапоніма.

Ад 1362 г. — уласнасць літоўскіх князёў Карыятавічаў, ад канца XVI ст. — Лянцкаронскіх, ад XVIІІ ст. — Дунін-Баркоўскіх. У 1615 і 1672 гг. мястэчка падвергнулася разбуральным нападам татараў. У 1648 г. замак узялі казакі пад кіраўніцтвам Максіма Крываноса. У 1744 г. атрад апрышкаў Алексы Доўбуша разграміў маёнтак Лянцкаронскага. 11 студзеня 1767 г. па просьбе тагачаснага ўладальніка Францішка Лянцкаронскага кароль Станіслаў Аўгуст Панятоўскі сваім прывілеям надаў мястэчку статус горада і магдэбургскае права з правам правядзення 24 кірмашоў на год. У канцы XVIІІ ст. Барбара Лянцкаронская ўнесла горад як пасаг Юрыю Дуніну-Баркоўскаму. Ад 1772 г. — гэта павятовы горад Залешчыцкай акругі, з 1867 г. — мястэчка Баршчыўскага павета Каралеўства Галіцыі і Ладамерыі ў складзе Аўстра-Венгрыі. У другой палове ХІХ ст. граф Мечыслаў Дунін-Баркоўскі пабудаваў вялікі палац, які існаваў да 1939 г. Таксама з канца XVIІІ ст. тут быў класічны шляхецкі двор Дунін-Баркоўскіх. З ліпеня 1920 г. — пад уладай міжваеннай Польшчы. Па тагачасным адміністрацыйным дзяленні было цэнтрам гміны Цярнопальскага ваяводства. 1 красавіка 1934 г. мястэчка атрымала статус горада. У валоданні Дунін-Баркоўскіх горад быў да 1939 г. Апошнім уладальнікам быў граф Генрык Дунін-Баркоўскі (у 1942 г. яго арыштавала Гестапа). 17 верасня 1939 г. у Мельніцу-Падольскую ўступіла Чырвоная Армія. 1960 г. паселішчу прысвоены статус пасёлка гарадскога тыпу.

Зноскі

1. ↑ Напісанне ў адпаведнасці з ТКП 177-2009 (03150) «Спосабы і правілы перадачы геаграфічных назваў і тэрмінаў Украіны на беларускую мову»