Шубічы

Шу́бічы[2] (трансліт.: Šubičy, руск.: Шубичи) — вёска ў Пружанскім раёне Брэсцкай вобласці. Уваходзіць у склад Шаняўскага сельсавета. Знаходзіцца за 5 км на захад ад Пружан, 17 км ад чыгуначнай станцыі Аранчыцы на лініі Баранавічы — Брэст. Насельніцтва — 89 жыхароў, 48 двароў (2005).

Геаграфія

Даўней вёска з усіх бакоў была акружана лесам. Лес з поўначы (Камароўшчына), бярозавы гай з захаду (Казюмрынак) і сасновы бор з усходу захаваліся. З поўдню за ворнымі землямі і поплавам пачынаўся малады алешнік (Пагоня), за савецкім часам пасля меліярацыі пераўтвораны ў ворыва[3].

Гісторыя

У 1563 — у Чахецкім вайтоўстве, належыць да Дабучынскага двару Кобрынскай эканоміі (Вялікае Княства Літоўскае)[4].

За расійскім часам — вёска ў Міхайлаўскай воласці Пружанскага павета Гродзенскай губерні[5]. На пачатку XX стагоддзя 224 жыхары; маёнтак Шубічы — 6 жыхароў.

За польскім часам — фальварак[6] і вёска ў гміне Шані[7], а з 1926 года — у гміне Пружана Пружанскага павета Палескага ваяводства[8]. У 1921 годзе 244 жыхары, 61 двор. У фальварку Шымана Бжэзінскага[9] (Брызінскага) вырошчваліся бульба і агародніна; мелася 50 дойных кароў, коні, свінні; сыраварня[3].

З верасня 1939 года ў складзе БССР, з 15 студзеня 1940 — у Пружанскім раёне Брэсцкай вобласці. Адразу па прыходзе Саветаў маёмасць Бжэзінскіх канфіскаваная. Перад вайной тры сыны Бжэзінскіх эмігравалі ў ЗША, а ўласнік маёнтку з жонкай і чацвертым сынам пераехалі ў Пружаны. Далейшы іх лёс невядомы[3]. Панскі маёнтак быў аддадзены на кватэры ваенным, у клуні круцілі кіно.

Пасля вайны ў 1944 годзе ў Шубічах была адчынена пачатковая школа, якая размясцілася ў тым самым маёнтку Бжэзінскіх. У кастрычніку 1949 створаны калгас «Малады бальшавік», у 1950 далучаны да шанёўскага «Ленінскага шляху» (цяпер ААТ «Шані-аграпрадукт»)[3].

Паводле перапісу 1959 у вёсцы 314 жыхароў, 85 двароў; у 1970 — 296 жыхароў; у 2003 — 94 жыхары, 49 двароў.

Транспарт

Аўтамабільная дарога Н535 Пружаны — Шубічы — Клетнае[10].

Вядомыя ўраджэнцы і жыхары

• Сяргей Бабрук — Герой Савецкага Саюза

Зноскі

1. ↑ Алфавитный список улиц по Шубичи(руск.) . Пружанский район. Белпошта. Праверана 16 чэрвеня 2012.(недаступная спасылка)
2. ↑ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Брэсцкая вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2010.— 318 с. ISBN 978-985-458-198-9. (DJVU)
3. 1 2 3 4 Пятро Бабрук. Там, дзе вяз шуміць… // Раённыя будні. — 13 чэрвеня 2012. — № 45, 9491. — С. 5.
4. ↑ Szubicze // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XV, cz. 2: Januszpol — Wola Justowska. — Warszawa, 1902. — S. 646
5. ↑ Zabłocie (42) // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom XIV: Worowo — Żyżyn. — Warszawa, 1895. — S. 186
6. ↑ Szubicze, фальварак (нявызн.). Radzima.net (16 чэрвеня 2012).
7. ↑ Szubicze, вёска (нявызн.). Radzima.net (16 чэрвеня 2012).
8. ↑ Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 5 stycznia 1926 r. o niektórych zmianach terytorjalnych w powiecie prużańskim, w województwie poleskiem(польск.)  (недаступная спасылка). Dz. U. z 1926 r. Nr 7, poz. 46. Kancelaria Sejmu RP (16 чэрвеня 2012). Архівавана з першакрыніцы 21 снежня 2016. Праверана 8 снежня 2013.
9. ↑ Pruzana list 1930(англ.) . Children of Pruzany and the Surrounding Area (22 чэрвеня 2012).
10. ↑ Решение Брестского областного исполнительного комитета от 22 декабря 2007 г. №1094 «Об утверждении перечня местных автомобильных дорог Брестской области»(руск.) . Спецпраект «Зона». Валерый Леванеўскі (16 чэрвеня 2012).

Літаратура

• Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 4, кн. 2. Брэсцкая вобласць / Рэдкалегія: Г. П. Пашкоў (галоўны рэдактар) і інш. — Мн.: БелЭн, 2007. — 608 с.: іл. ISBN 985-11-0303-0.

Спасылкі

• На Вікісховішчы пакуль няма медыяфайлаў па тэме, але Вы можаце загрузіць іх
• Надвор’е ў Шубічах