Распуцце

Распу́цце[1] (трансліт.: Raspuccie, руск.: Распутье) — вёска ў Пухавіцкім раёне Мінскай вобласці. Уваходзіць у склад Навапольскага сельсавета. Месціцца за 45,5 км на паўночны захад ад Мар’інай Горкі, 58,5 км ад Мінска, 20,5 км ад чыгуначнай станцыі Рудзенск на лініі Мінск — Асіповічы.

Назва

Названая паводле мясцовасці, дзе размешчана паселішча.

Геаграфія

Месціцца над балоцістымі ўрочышчамі Камароўшчына і Каты. Альтэрнатыўная назва ў канцы XIX ст. — Забалоцце[2].

Гісторыя

Да сялянскай рэформы 1861 года належала да дамена Дудзічы Ельскіх, а ад 1857 года да дамена Замосце Аляксандра Ельскага. Акрамя земляробства сяляне займаліся бондарствам, сталярствам, вырабам драўлянага посуду, гандлявалі вырабамі на кірмашах у Дудзічах[2].

Вёска ў Дудзіцкай воласці Ігуменскага павета Мінскай губерні. Распуцце разам з суседнім Церабелем складала адно вясковае староства.

У Першую сусветную вайну ў лютым — снежні 1918 года была пад акупацыяй войскаў Германскай імперыі.

25 сакавіка 1918 года згодна з Трэцяй Устаўной граматай вёска абвешчана часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. З 1 студзеня 1919 года ў адпаведнасці з пастановай І з’езда КП(б) Беларусі ўвайшла ў склад Беларускай ССР. У жніўні 1919 — ліпені 1920 года вёска была пад акупацыяй Польшчы.

У 1921 годзе адкрытая працоўная школа 1-й ступні, у якой ў 1922 годзе было 30 вучняў.

У Другую сусветную вайну з канца чэрвеня 1941 года да пачатку ліпеня 1944 года акупаваная нацысцкай Германіяй. У ваколіцах вёскі дзейнічала савецкая партызанская брыгада «Беларусь». У 1943 годзе нямецкія войскі спалілі вёску, забілі 1 жыхара. Пасля вайны вёска адноўленая.

У 1960 годзе мела статус пасёлка.

Насельніцтва

• пач. XIX ст. — 7 двароў, 37 жыхароў
• 1897 — 36 двароў, 217 жыхароў
• пач. XX ст. — 38 двароў, 275 жыхароў
• 1917 — 37 двароў, 256 жыхароў
• 1940 — 28 двароў, 78 жыхароў
• 1999 — 14 жыхароў
• 2002 — 7 двароў, 9 жыхароў
• 2010 — 6 жыхароў
• 2012 — 5 гаспадарак, 9 жыхароў

Славутасці

• Брацкая магіла савецкіх партызан, якія загінулі ў Другую сусветную вайну.

Спіс вуліц

• Дачная вуліца
• Цэнтральная вуліца[3]

Зноскі

1. ↑ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Мінская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка, І. Л. Капылоў, В. П. Лемцюгова і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2003. — 604 с. ISBN 985-458-054-7. (DJVU)
2. 1 2 Jelski A., 1888, с. 844
3. ↑ Спіс вуліц і іншых элементаў ўнутранага адраса (нявызн.). Нацыянальнае кадастравае агенцтва Рэспублікі Беларусь.(недаступная спасылка)

Літаратура

• Распуцце // Гарады і вёскі Беларусі. Т. 8 : Мінская вобласць, кн. 4 / Т.У. Бялова (галоўны рэдактар) і інш. — Мінск: Беларуская энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2013. — С. 174—175. — 528 с. — 2 000 экз. — ISBN 978-985-11-0735-9.
• Памяць : Пухавіцкі раён: гісторыка-дакументальныя хронікі гарадоў і раёнаў Беларусі / [укладальнік А. А. Прановіч; рэдкалегія: А. М. Карлюкевіч і інш.]. — Мінск : Беларусь, 2003. — 748 с. — 3000 экз. ISBN 985-01-0251-9.
• Jelski A. Rozpucie // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. — Tom IX: Poźajście — Ruksze. — 1888. — С. 844. — 960 с.

Спасылкі

• На Вікісховішчы пакуль няма медыяфайлаў па тэме, але Вы можаце загрузіць іх