Баравікі (Светлагорскі раён)

У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Баравікі.

Баравікі́[1] (трансліт.: Baraviki, руск.: Боровики) — аграгарадок у Светлагорскім раёне Гомельскай вобласці Беларусі. З’яўляецца цэнтрам Баравікоўскага сельсавета.

Геаграфія

Размяшчэнне

У 13 км у напармку на паўднёвы ўсход ад Светлагорска, 15 км ад чыгуначнай станцыі Светлагорск-на-Бярэзіне (на лініі Жлобін — Калінкавічы), 95 км ад Гомеля, на аўтамабільнай дарозе Р82 Светлагорск — Рэчыца.

Гідраграфія

На захадзе канал Баравікоўскі, злучаны з ракой Сведзь (прыток ракі Бярэзіна), на ўсходзе сетка меліярацыйных каналаў.

Архітэктура

Планіроўка складаецца з 3 прамалінейных паралельных паміж сабой вуліц, арыентаваных з паўднёвага ўсходу на паўночны захад, да якіх на поўдні перпендыкулярна далучаюцца прамалінейная вуліца і завулак, на поўначы — кароткая прамалінейная вуліца. Забудова двухбаковая, пераважна цагляная, сядзібнага тыпу.

Гісторыя

Паводле пісьмовых крыніц вядомая з XVIII стагоддзе а як паселішча ў Рэчыцкім павеце Мінскага ваяводства Вялікага княства Літоўскага, у валоданні Патоцкіх, затым Масальскіх.

Пасля 2-га падзелу Рэчы Паспалітай з 1793 у складзе Расійскай імперыі. У 1850 годзе ў валоданні памешчыка Адамовіча. У 1879 пазначана ў ліку паселішчаў Якімаваслабадскога царкоўнага прыходу. Паводле перапісу 1897 года ў Якімаваслабадской воласці Рэчыцкага павета Мінскай губерні.

З 8 снежня 1926 года цэнтр Баравікоўскага сельсавета Горвальскага, з 4 жніўні 1927 года Рэчыцкага раёнаў Рэчыцкай, з 9 чэрвеня 1927 года да 26 ліпеня 1930 г. Гомельскай акруг, з 5 красавіка 1935 Парыцкага, з 29 ліпеня 1961 года Светлагорскага раёнаў, з 20 лютага 1938 Палескай, з 20 верасня 1944 года Бабруйскай, з 8 студзеня 1954 года Гомельскай абласцей.

У 1930 годзе арганізаваны калгас «1 Мая», працавала кузня. У 1930-я гады 11 жыхароў былі рэпрэсаваныя. Падчас Вялікай Айчыннай вайны ў 1943 годзе ў баях за вызваленне вёскі і наваколлі загінулі 513 савецкіх салдат (пахаваны ў брацкай магіле ў скверы). Значная іх частка — салдаты 18-га стралковага корпуса 65-й арміі. Паводле перапісу 1959 года цэнтр КСУП «Баравікі». Размешчаны лясніцтва, камбінат бытавога абслугоўвання, сярэдняя школа, Дом культуры, бібліятэка, фельчарска-акушэрскі пункт, дзіцячы сад, аддзяленне сувязі, сталовая, 2 крамы.

У склад Баравікоўскага сельсавета да 1939 года ўваходзілі (у цяперашні час не існуючыя) пасёлак Летнеазёрск, хутары Астапаў Хутар, Асташоў Хутар, Бародзіча Хутар, Барысенка Хутар, Бруквелев Хутар, Галіцкі Востраў, Мястэчка, Гаркушу Хутар, Гіндрыкаў Хутар, Губараў Хутар, Захараў Хутар , Кандрата Хутар, Корбута Хутар, Косьцікаў Хутар, Чырвоная Ніва, Кудвар, Макараў Хутар, Маўрынай Хутар, завеі Хутар, Мішчанкаў Хутар, Надзьма, Пакоеўчыкаў, Пармон Хутар, Пастушэнкаў Хутар, Рабы Немец, Раманчыка Хутар, Струбец, Сялец, Турдалеў Хутар, Феадосій Хутар, Юркоў Хутар. Жыхары перасяліліся ў іншыя месцы, і гэтыя пасёлкі і хутары перасталі існаваць.

Насельніцтва

Колькасць

• 2004 год — 443 двары, 764 жыхары.

Дынаміка

• 1795 год — 32 двары.
• 1897 год — 43 двары, 265 жыхароў (згодна перапісу).
• 1959 год — 918 жыхароў (паводле перапісу).
• 1995 год — 1027 жыхароў, 461 двор[2].
• 2004 год — 443 двары, 764 жыхары.

Славутасці

• Брацкая магіла (1943) —  Гісторыка-культурная каштоўнасць Беларусі, шыфр 313Д000747шыфр 313Д000747

Вядомыя асобы

• І. Ф. Хмарун — Герой Сацыялістычнай Працы

Зноскі

1. ↑ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гомельская вобласць: нарматыўны даведнік / Н. А. Багамольнікава і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2006. — 382 с. ISBN 985-458-131-4 (DJVU).
2. ↑ Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 1996. — Т. 2: Аршыца — Беларусцы. — 480 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0061-7 (т. 2), ISBN 985-11-0035-8. — С. 287.

Літаратура

• Гарады і вёскі Беларусі: Энцыклапедыя. Т. 2, кн. 2. Гомельская область / С. В. Марцэлеў; Рэдкалегія: Г. П. Пашкоў (Галоўны рэдактар​​) і інш. — Мн.: БелЭн, 2005. — 520с.: Іл. — Тыраж 4000 экз. ISBN 985-11-0330-6 ISBN 985-11-0302-0
• Республика Беларусь. Атлас охотника и рыболова: Гомельская область / Редактор Г. Г. Науменко. — Мн.: РУП «Белкартография», 2011. — С. 16. — 68 с. — 10 000 экз. — ISBN 978-985-508-107-5. (руск.)
• Ліст карты N-35-132. Выданне 1987 г. Стан мясцовасці на 1984 г. (руск.)

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Баравікі (Светлагорскі раён)